ICT is een wereld waarin Peter Matton zich thuis voelt.
– Peter Matton, Systeembeheerder
‘Stoppen met werken’ was zeker een eerlijk antwoord op de vraag wat systeembeheerder Peter Matton (55) zou doen als hij ineens een miljoen won. Maar op dat moment – tijdens zijn sollicitatiegesprek bij TriOpSys – wellicht niet het meest verstandige. Toch bleek het geen beletsel om aangenomen te worden, TriOpSys en Peter Matton zagen wel iets in elkaar. En nog steeds, onlangs vierde hij zijn vijfjarig jubileum. “Niet alleen in leeftijd ben ik inmiddels een van de oudgedienden.”
Peter Matton herinnert zich het gesprek en de vraag nog goed. “Het is misschien wel de opvallendste vraag die me ooit tijdens een sollicitatie is gesteld. En omdat ik voor mijn tijd bij TriOpSys lang bij een detacheringsbedrijf heb gewerkt – waar je bij elke nieuwe detachering een sollicitatiegesprek voert om te kijken of je bij elkaar past – heb ik in mijn leven nogal wat van die gesprekken gevoerd. Een van de dingen die ik tijdens al die sollicitaties heb geleerd, is om altijd eerlijk te zijn. Over wat je verwacht, wat je te bieden hebt en of je aan de verwachting kunt voldoen. ‘Stoppen met werken’ was toen zeker een eerlijk antwoord. Het kon ook, het was een open en prettig gesprek.”
Zoals wel meer werknemers van TriOpSys heeft Peter Matton geen standaard-cv voor een ICT-specialist. “Toen ik van school kwam, bestond er eigenlijk nog geen echte ICT-opleiding. Anders had ik daar vast wel voor gekozen, ICT was al wel mijn ding. Ik werd bouwkundig tekenaar op een architectenbureau. Maar daar groeide ik al snel in de rol van lokaal systeembeheerder.” Lachend: “Je viel toen al sowieso op als je een computer aan en uit kon zetten. Van het een kwam het ander, ik deed daar al snel van alles: van het vervangen van een muis tot het installeren van complete omgevingen.”
Zo rolde Peter Matton als vanzelf toch de ICT in. Hij ging voor een groot detacheringsbedrijf werken waar hij jarenlang de meest uiteenlopende klussen kreeg. ”Het is een wereld waarin ik me erg thuis voel. Ik ben flexibel, klantgericht en vind overal mijn weg wel. Ik werkte in die tijd door het hele land, maar een jaar of zes geleden was ik wel een beetje klaar met al dat reizen en wilde ik graag dichter bij huis aan de slag. Ik woon in IJsselstein, dus ik keek rond in de omgeving van Utrecht. Precies in die tijd werd ik benaderd met de vraag of TriOpSys iets voor mij zou zijn en ben ik eens gaan praten. Nu zit ik er alweer vijf jaar en heb het erg naar mijn zin. Fietsen is een van mijn hobby’s, in de zomer kan ik op de fiets naar mijn werk. Lekker.”
De eerste paar jaar werkte Peter vooral op de servicedesk van TriOpSys in Utrecht. “Problemen oplossen voor onze klanten of nog beter: problemen voorkomen. Preventief beheer en bedenken hoe het beter kan. Met af en toe een 24-uurs piketdienst. Vooraf is daar geen peil op te trekken: de ene keer is dat druk, de andere keer heb je maar een paar telefoontjes of sms’jes. Zoals de systemen tegenwoordig zijn ingericht, kun je vrijwel alles van afstand oplossen. Als ik mijn laptop maar heb, en tegenwoordig mijn telefoon erbij voor de authenticatie, kom ik een heel eind. Het is maar zelden dat je bij een acuut probleem in de auto moet stappen. Alles is redundant ingericht, omgevingen worden gespiegeld, apparaten worden dubbel uitgevoerd, hebben twee, drie of soms zelfs vier stekkers. In bepaalde opzichten is het daardoor makkelijker geworden, maar het kan nog steeds heel complex zijn.”
Voor wat betreft zijn werkzaamheden is Peter overigens min of meer terug bij af. “Ha ha. Ja, sinds vorig jaar ben ik weer gedetacheerd. Wel in de regio trouwens. Eerst bij de meldkamer, omdat daar een TriOpSys-collega stopte, een nieuwe werd gezocht en ik door mijn ervaring voor een korte periode kon overbruggen. En nu voor meldkamer Midden-Nederland. Nog dichter bij huis dan ons eigen kantoor. Dat kan al helemaal op de fiets. Een keer per week, meestal op vrijdagochtend, maak ik nog wat uren bij TriOpSys. Als je vooral buiten de deur werkt, zoals ik nu, kun je de jongere collega’s iets minder begeleiden dan je zou willen. Maar ik kan er nog steeds erg van genieten als ik zie hoe goed en snel ze zich ontwikkelen. Bovendien: niets zo gezellig als ICT’ers onderling. Dat je even iets met elkaar uitwisselt in de lift en dat een niet-ICT-collega zegt: ‘Oh nee, jullie gaan toch niet alweer buitenlands praten?’”
“Als ik het dan nog steeds zo naar mijn zin heb als nu, werk ik over vijf jaar nog steeds bij TriOpSys. In ieder geval als ik nog in de ICT werk. Want ik kan me ook nog wel een carrière-switch indenken: accountancy en de financiële wereld hebben me ook altijd getrokken. Net als fotografie. Puur uit interesse zou ik me daar ook nog wel verder in willen bekwamen. Maar ICT is en blijft altijd wel mijn grootste passie.” Peter komt toch nog even terug op het ‘stoppen met werken’ als hij een miljoen wint. “Ik meende het toen wel, maar ik denk nu eigenlijk niet dat ik helemaal zou stoppen. Het zal eerder ‘iets minder werken’ worden.”
